Ο μύθος το Δαιδάλου και του Ίκαρου - Ελληνική Μυθολογία.

Με καταγωγή από την Αθήνα, ο Δαίδαλος έγινε διάσημος ως ένας έξοχος εφευρέτης. Αν και θα περίμενε κανείς ότι οι Θεοί θα επιβράβευαν έναν τέτοιον προικισμένο άνθρωπο, παρόλα αυτά η ζωή του δεν ήταν ούτε χαρούμενη ούτε ειρηνική. Δεν μπορούσε ποτέ να αντισταθεί σε μια πρόκληση, γι' αυτό και η καταστροφή του ήρθε από την προσπάθειά του να βοηθήσει δύο απελπισμένες γυναίκες, την Πασιφάη και την Αριάδνη. Αυτό το γεγονός προκάλεσε την οργή του πανίσχυρου βασιλιά, Μίνωα.

Το θανάσιμο ελάττωμα του Δαίδαλου ήταν η υπερβολική του υπερηφάνεια για το έργο του και την προσωπική του φήμη. Πίστευε ότι μπορούσε να βρει λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα. Για πολλά χρόνια, η αυτοπεποίθησή του ήταν δίκαιη, καθώς οι εφευρέσεις του γινόταν αντικείμενο θαυμασμού από θεούς και ανθρώπους.

Σχεδίασε φυσικές μορφές για τα αγάλματα, ενώ παλιότερα η στάση των σωμάτων ήταν με τα χέρια κολλημένα στον κορμό. Τέτοιες καινοτομίες του έδωσαν σημαντική επιτυχία, ωστόσο συνεχώς ένιωθε ανταγωνισμό και ζήλια, κυρίως απέναντι στον ανιψιό του, τον Πέρδικα.

Η μητέρα του Πέρδικα τον είχε στείλει να μάθει την τέχνη του μηχανικού από τον Δαίδαλο, που ήταν αδερφός της. Ο νέος έδειξε μεγάλη ικανότητα και μάθαινε με ευκολία. Μια μέρα, καθώς περπατούσε στην ακροθαλασσιά, ο Πέρδικας βρήκε τη ραχοκοκαλιά ενός ψαριού και την αντέγραψε δημιουργώντας ένα σίδερο με αυτή τη μορφή, εφεύροντας έτσι το πριόνι. Σύμφωνα με έναν άλλο θρύλο, δημιούργησε έναν διαβήτη, ενώνοντας δύο κομμάτια σιδήρου.

Ο Δαίδαλος θα έπρεπε να είναι υπερήφανος για τον μαθητή του, αντίθετα επειδή ένιωθε να απειλείται, τον φθονούσε. Σε μια παράλογη προσπάθειά του να ξεφορτωθεί τον ανταγωνιστή του, τον έσπρωξε από την κορυφή ενός ναού της Αθηνάς. Η Αθηνά, προστάτιδα της εφευρετικότητας και της ευφυίας, όταν είδε τον Πέρδικα να πέφτει, πρόλαβε και τον μετέτρεψε σε πτηνό που πήρε το όνομά του. Μετά τον φόνο του Πέρδικα, ο Δαίδαλος διέφυγε στην Κρήτη, όπου τον υποδέχτηκε ο βασιλιάς Μίνωας.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν ο Δαίδαλος συμφώνησε να βοηθήσει την γυναίκα του Μίνωα, Πασιφάη. Ο Μίνωας είχε έναν ταύρο που έπρεπε να θυσιάσει στον θεό Ποσειδώνα, αλλά ο βασιλιάς δεν εκτέλεσε τη θυσία, επειδή πίστευε ότι ο ταύρος ήταν παραεταιρικός για να θυσιαστεί. Για αντίποινα, ο Ποσειδώνας έκανε την Πασιφάη να ερωτευτεί το ζώο. Εκείνη παρακάλεσε τον Δαίδαλο να τη βοηθήσει, κάτι που δεν της αρνήθηκε. Έτσι κατασκεύασε μια ψεύτικη αγελάδα μέσα στην οποία κρύφτηκε η Πασιφάη. Το κατασκεύασμα αφέθηκε στη διάθεση του ταύρου. Η τιμωρία του Μίνωα ήρθε εννέα μήνες αργότερα όταν η Πασιφάη γέννησε τον τρομερό Μινώταυρο, μισό άνθρωπο και μισό ταύρο.

Ο Δαίδαλος, για το λόγο αυτό, δημιούργησε τον λαβύρινθο, ένα κατασκεύασμα από αναρίθμητους διαδρόμους και περάσματα που περιπλέκονταν χωρίς τέλος, για να φυλακίσει τον Μινώταυρο. Ο λαβύρινθος χτίστηκε κάτω από το βασιλικό παλάτι της Κνωσού. Ο Μίνωας απαιτούσε έναν ετήσιο φόρο από την Αθήνα για 14 νέους (7 νέους και 7 παρθένες). Οι νέοι αυτοί στέλνονταν στην Κρήτη και φυλακίζονταν στον λαβύρινθο, όπου καταβροχθίζονταν από τον Μινώταυρο. Μια χρονιά, ο πρίγκιπας της Αθήνας, Θησέας, προσφέρθηκε εθελοντικά να είναι ένας από τους νέους.

Η κόρη του Μίνωα, Αριάδνη, ερωτεύτηκε τον Θησέα και ικέτευσε τον Δαίδαλο να τη βοηθήσει να σώσει τον Θησέα από τον Μινώταυρο. Ο Δαίδαλος της έδωσε ένα κουβάρι κλωστής και της είπε να δέσει τη μια άκρη στην είσοδο του λαβυρίνθου, ώστε ο Θησέας να ξετυλίγει το κουβάρι καθώς θα εισέρχονταν στους διαδρόμους. Η Αριάδνη έδωσε το κουβάρι στον Θησέα με τις οδηγίες του Δαίδαλου. Ο Θησέας, όταν βρήκε τον Μινώταυρο να κοιμάται, τον σκότωσε με τα χέρια του.

Έπειτα βρήκε την έξοδο από τον λαβύρινθο τυλίγοντας το κουβάρι της Αριάδνης. Ο Μίνωας, για τη βοήθεια που προσέφερε στην Αριάδνη, φυλάκισε τον Δαίδαλο και τον γιο του Ίκαρο. Ο Δαίδαλος, για να διαφύγει, εφηύρε δύο ζεύγη φτερά με κερί. Πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους προς την ελευθερία, προειδοποίησε τον Ίκαρο να μην πετάει πολύ ψηλά ή κοντά στον ήλιο. Ωστόσο, ο Ίκαρος δεν τον άκουσε και πέθανε πέφτοντας στη θάλασσα.

Μετά τον θάνατο του Ίκαρου, ο Δαίδαλος έφτασε στη Σικελία, όπου και έχτισε έναν ναό στον Απόλλωνα και προσέφερε τα φτερά του στο θεό του φωτός.